Pałac Łubieńskich w Kolanie przejdzie metamorfozę. Wszystko dzięki pozyskanemu dofinansowaniu, które pozwoli na remont i nadanie obiektowi nowych funkcji społecznych.

Już dziś pałac pełni niezwykle istotną rolę, mając na uwadze strukturę demograficzną zarówno kraju, jak i gminy. Stanowi miejsce, w którym starsze pokolenia mogą cieszyć się wsparciem, aktywnością społeczną i towarzystwem innych seniorów. - W przeszłości pałac w Kolanie pełnił różne funkcje i po przeprowadzonej rewaloryzacji budynku będzie miał szansę na drugie życie. Podpisanie umowy jest początkiem ważnych zmian dla społeczności lokalnej i całej gminy - podkreśla Dariusz Łobejko, wójt gminy Jabłoń. Umowa, na którą wskazuje, to 1 mln zł dofinansowania, jakie samorząd otrzyma w ramach zwycięstwa w konkursie „Nasz Zabytek”. Wpłynęły 376 zgłoszeń na 25 zabytkowych obiektów.

Już nie tylko imię i sztandar, ale też pieśń będzie wizytówką Szkoły Podstawowej w Czernicu. Placówka posiada własny hymn.

W tym roku minęło pięć lat od nadania szkole imienia Orła Białego. Nazwa przyjęła się, podobnie jak sztandar, który stale towarzyszy szkolnym uroczystościom. - Oba elementy mają charakter ponadczasowy i dotyczą każdego z nas. Jednoczą naszą społeczność i pomagają pielęgnować tradycje - przyznaje dyrektor SP w Czernicu Beata Kania. O roli patrona przypomniało szkolne przedstawienie. Młodzież ukazała symboliczne losy Orła Białego oraz piosenki patriotyczne. Dwie z nich zaprezentował także zespół Czerniczanki. Części artystycznej przysłuchiwali się zaproszeni goście, nie kryjąc uznania dla talentu dzieci. - Ten jubileusz, choć mały, nie tylko buduje postawy patriotyczne, ale i podnosi dumę z bycia Polakami - zaznacza wójt gminy Kłoczew Zenon Stefanowski.

Trudno jeszcze mówić o terminie otwarcia Muzeum Powstania Listopadowego w budynku dworu w Nowych Iganiach, który wymaga generalnego remontu, ale prace przygotowawcze trwają cały czas.

Przypomnijmy: w grudniu 2020 r. Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego zakupił nieruchomość w Nowych Iganiach i przekazał ją Muzeum Regionalnemu w Siedlcach. W kwietniu 2022 r. muzeum zaprosiło na spotkanie podsumowujące etap prac archeologicznych w najbliższym otoczeniu dworu. Oprócz zabytków militarnych znalezione zostały różne przedmioty ze szkła i odkryte fundamenty budynków gospodarczych dziś już nieistniejących. Archeolodzy natrafili też na szkielet młodego człowieka. Trwają specjalistyczne badania, które być może wyjaśnią, czy był on uczestnikiem bitwy powstańczej stoczonej pod Iganiami 10 kwietnia 1831 r.

Walczył o Wielkopolskę i Śląsk, a w 1919 r. bronił Polski przed nawałą bolszewicką. Po latach spoczął blisko wnuków i prawnuków.

12 maja na łaskarzewskim cmentarzu zostały pochowane szczątki kpt. Karola Jamnickiego. W piątek, w uroczystej Mszy w kościele parafialnym w Łaskarzewie uczestniczyli przedstawiciele władz samorządowych, parlamentarzyści, poczty sztandarowe szkół, uczniowie klas mundurowych i orkiestra dęta miejscowej OSP. - Przyjmujemy z wielkim honorem szczątki kpt. Karola Jamnickiego. Potrzebni są nam bohaterowie, abyśmy idąc po tych śladach, nie pogubili się na drogach naszego życia. Oni są jak drogowskazy, chcemy się od nich uczyć służby i chcemy się od nich uczyć miłości ojczyzny- mówił przewodniczący Eucharystii proboszcz parafii Podwyższenia krzyża Świętego ks. prałat Stanisław Niewęgłowski.

21 maja wspominamy św. Jana Nepomucena. Jego figury zwane nepomukami można spotkać przy drogach w sąsiedztwie mostów i rzek.

Widnieją również na placach publicznych i kościelnych czy na skrzyżowaniach dróg. Najsłynniejsza figura Jana Nepomucena znajduje się na moście Karola w Pradze, z którego święty - wikariusz generalny archidiecezji praskiej, miał zostać zrzucony w 1339 r. W Polsce ulokowanych jest - głównie na Dolnym Śląsku - niemal 2 tys. figur, kapliczek i innych przedstawień tego czeskiego duchownego żyjącego w drugiej połowie XIV w., patrona dobrej spowiedzi, spowiedników, a także orędownika, który miał chronić przed powodziami. W naszym regionie nepomuki, czyli figury tego świętego, stoją m.in. w Dokudowie Pierwszym, Sworach, Łazach, Okrzei, Dołhobrodach, Włodawie czy Skórcu.

Rozmowa z Anną Szpurą, właścicielką pracowni kulinarnej KulinArt, prezesem stowarzyszenia Korniczanki, kierownikiem zespołu Korniczanie.

Pani pasje kulinarne znane są nie tylko na Mazowszu, nieco mniej - zamiłowanie do twórczych poszukiwań w zakresie historii, kultury, etnografii. Gdzie to wszystko się zaczęło?

Zapoczątkował to dom. Od dziecka interesowałam się wsią i wszystkim, co związane z przeszłością i tradycjami. Tych tradycji było w moim domu bardzo dużo - z czasem wszystkie przeniosłam do swojej rodziny. Już jako 14-latka chodziłam po wsi i przeprowadzałam wywiady, zaczynając od najbliższych. Lubiłam też słuchać różnego rodzaju opowieści. Przysłuchiwałam się wspomnieniom, jakie snuli sąsiedzi i znajomi, którzy wieczorami przychodzili do moich dziadków.

Ochotnicza Straż Pożarna w Podwierzbiu świętowała 7 maja 100-lecie.

Okrągła rocznica powstania jednostki była okazją do udekorowania jej najwyższym odznaczeniem strażackim - Złotym Znakiem Związku OSP RP. Jubileuszowe uroczystości rozpoczęły się w kościele św. Jadwigi Śląskiej w Samogoszczy Eucharystią celebrowaną przez kapelana powiatowego strażaków ks. Leszka Dąbrowskiego i ks. prałata Edmunda Szarka, który w homilii wiele mówi o strażakach, ich służbie i niesieniu pomocy innym. - Św. Florian udowodnił, że za wiarę należy poświęcić wszystko, nawet własne życie. Taką drogą kroczył współcześnie także bł. ks. Jerzy Popiełuszko, który przez pracę w sanktuarium żoliborskim związał się ściśle ze strażakami, niosąc im w tych trudnych, pełnych doświadczeń czasach pomoc duszpasterską, wsparcie i siły. Żeby tak postąpić, trzeba być przede wszystkim odważnym człowiekiem.

Warto ocalić od zapomnienia postać Wojciecha Iwanowskiego, pochodzącego z Rudki pieśniarza, i jego spuściznę.

Tworzył pieśni, śpiewał - i miał swoją publiczność. Był artystą - podkreśla prof. Jan Adamowski z UMCS. Były dyrektor Instytutu Kulturoznawstwa i kierownik Zakładu Kultury Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie prof. dr hab. Jan Adamowski pochodzący z okolic Leśnej Podlaskiej o wędrownym pieśniarzu Wojciechu Iwanowskim zwanym „Wojcieszko” słyszał w dzieciństwie. - Opowiadała o nim jeszcze moja babcia, potem mama. Wojcieszko najmował się u dziadków do pracy przy szyciu kożuchów. Kuśnierstwo było zajęciem trudnym i żmudnym, a praca przeciągała się często do nocy, dlatego pewnie byli zadowoleni, że mają pomocnika i to takiego, który śpiewa, urozmaicając czas - mówi J. Adamowski.

Seria książek z nazwą Auschwitz w tytule, które od kilku lat ukazują się na rynku wydawniczym, co rusz wywołuje falę komentarzy.

Pojawia się pytanie: ile w nich historii, a ile fikcji? I czy można nazywać je literaturą obozową lub powieściami historycznymi? Zaczęło się od „Tatuażysty z Auschwitz”. Książka szturmem zdobyła popularność, czytelnicy zachwycali się piękną historią i „apoteozą człowieczeństwa”, ale… Pojawiły się komentarze, że to „romans osadzony w obozowej rzeczywistości, by łatwiej było go sprzedać”. I choć dzieje głównego bohatera są prawdziwe, pytano, dlaczego nie zdecydował się on powierzyć swojej historii pisarzowi literatury faktu. Do listy krytykowanych tytułów dołączają także te napisane przez rodzimych pisarzy, jak np. książki Maxa Czornyja, w tym o zbrodniarzu Josefie Mengele.

Strażacy zainteresują zabytkowym sprzętem i archiwaliami, a kobiety profesjonalną gastronomią i rękodziełem.

Druhowie z Sobieszyna z pomocą samorządu zabierają się za realizację jednego ze swoich największych marzeń. Gmina Ułęż przed kilkoma tygodniami rozpoczęła modernizację budynków wszystkich pięciu jednostek OSP na swoim terenie. Na liście inwestycji jest także remiza w Sobieszynie. Zgodnie z zapowiedziami jeszcze w tym roku budynek przejdzie remont. Ale zmiany wizerunkowe nie będą jedynymi. Strażacy - ochotnicy zamierzają bowiem utworzyć izbę tradycji. Plan na minimuzeum zrodził się na początku tego roku. Jednym z jego inicjatorów jest prezes sobieszyńskich druhów. - Wspólnie z kolegą stwierdziliśmy, że warto coś takiego zorganizować, ponieważ mamy dużo starego sprzętu.