Czy nie mają Państwo wrażenia, że ze wszystkich działań nowego, koalicyjnego rządu zdecydowanie najlepiej ma się to pod hasłem „j…ć PiS”?

Wystarczy rzut oka na uwłaczający kulturze i godności sposób prowadzenia tzw. komisji śledczych czy zabiegi tzw. ruchu ośmiu gwiazd, którego nadrzędnym celem jest pozamykanie w więzieniach opozycyjnych parlamentarzystów, a najpiękniejszym marzeniem delegalizacja Zjednoczonej Prawicy. Czyli ni mniej, ni więcej, jak paskudna, ordynarna zemsta na poprzedniej władzy.

Kluczowym wydarzeniem mijających dni okazało się ogłoszenie przez premiera Donalda Tuska decyzji w sprawie budowy Centralnego Portu Komunikacyjnego.

Na specjalnie zwołanej konferencji szef rządu w sposób „jasny i klarowny” usiłował odpowiedzieć na pytanie, czy CPK powstanie czy jednak go nie będzie. Po przydługawej, okraszonej wieloma ozdobnikami słownymi wypowiedzi „Gazeta Wyborcza” natychmiast napisała, że żadnego CPK nie będzie. Z kolei dziennikarze choćby Polsatu News - obecni na tym samym spotkaniu - wywnioskowali, że jednak będzie.

Proces destabilizacji Polski, która - na co wiele wskazuje - w niedalekiej perspektywie może zostać przekształcona w dystrykt Generalnego Gubernatorstwa, pogłębia się z dnia na dzień.

Jak na razie nic nie wskazuje na to, by ktokolwiek był w stanie powstrzymać to szaleństwo, nie mówiąc już o zupełnym jego odwróceniu. I nie mam tu na myśli zwykłych obywateli, którzy najwyraźniej stracili nadzieję, że cokolwiek można jeszcze odkręcić. Myślę raczej o uśmiechniętych środowiskach pretendujących do kierowania państwem.

„Wysokie Obcasy”, taki (ekskluzywny?) dodatek do „Gazety Wyborczej”, zamieściły na okoliczność wakacji tekst krytykujący przyznawane uczniom - za wysoką średnią ocen i wzorowe lub bardzo dobre zachowane - świadectwa z wyróżnieniem, czyli tzw. czerwonym paskiem (pasek tak naprawdę jest biało-czerwony i dobrze byłoby ten narodowy akcent zauważyć i przemyśleć).

Zdaniem autorki artykułu taka praktyka „zbyt często promuje kucie i konformizm”, bo „dzieci ciśnięte w domach i szkołach o czerwony pasek nie uczą się wybierać tego, co je interesuje, do czego mają potencjał, tylko kują wszystko, jak leci”.

Nie tyle w ramach skłonności do wędrówek w skwarze czerwcowego słońca, ile raczej wskutek dokonania pewnych naznaczonych mi przez życie zobowiązań udałam się do miasta. Miasta Siedlce.

Na przystanek dotarłam tuż przed odjazdem autobusu, co zminimalizowało mi „przyjemność” oglądania ciągu osobowych samochodów, z których zdecydowana większość jedynie kierowcę przewoziła.

Kto w Polsce mieszka, ten w cyrku się nie śmieje - mówi stare przysłowie pszczół. Od inauguracyjnego posiedzenia Sejmu RP minęło przeszło pół roku.

I choć wielu spodziewało się tego, co jest nam dane dziś doświadczać na własnej skórze, to jednak zawrotne tempo zmian zaskoczyło wielu. Na pierwszy rzut oka wydawało się, że priorytetem będzie - jak powszechnie głoszono - odzyskanie „wolnej Polski”.

Śmierć polskiego żołnierza zaatakowanego przez imigrantów (?) na granicy z Białorusią i aresztowania innych żołnierzy w związku z podejrzeniami o nieuzasadnione użycie broni rozpętały żarliwą debatę, której żarliwość była z pewnością żarliwsza z powodu trwającej kolejnej wyborczej kampanii.

Jak zwykle w takiej sytuacji obecnie rządzący odpowiedzialność zrzucają na rządzących wcześniej, a ci z kolei mają zdanie całkowicie odmienne. W sumie jednak nie ma to większego znaczenia: młody człowiek nie żyje, a inni mogą być sądzeni i być może skazani nie bardzo wiadomo za co, bo przekaz informacyjny w tej sprawie jasnością nie oślepia i nie do końca wiadomo, które wiadomości są zaufania godnymi.

Nazywał się Mateusz Sitek. Miał 21 lat. Służbę wojskową rozpoczął 18 grudniu ubiegłego roku w 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej w Wesołej. Zmarł w czwartek 6 czerwca.

Jak poinformowała prokuratura, przyczyną śmierci była „rana kłuta klatki piersiowej z uszkodzeniem płuca lewego oraz, w związku z tym, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego”. Kilka dni wcześniej został ugodzony nożem przez migranta próbującego pokonać barierę na polsko-białoruskiej granicy w okolicach Dubicz Cerkiewnych. W internecie jest zdjęcie Mateusza, młodego mężczyzny o rysach chłopca. I choć wygląda jak nastolatek, to naprawdę był stuprocentowym facetem.

Niewielka plastikowa zakrętka butelki to niby drobiazg, a jednak potrafi rozgrzać do czerwoności opinię publiczną.

Wszystko za sprawą nowej unijnej dyrektywy, która zacznie obowiązywać już 1 lipca. Od tej chwili każde plastikowe zamknięcie butelki lub kartonu ma być doń przytwierdzone na stałe. Większość firm na długo przed wyznaczonym terminem zdołało wprowadzić owo innowacyjne rozwiązanie. Jedna z mleczarni przyznała, że za patent (porównywalny niemal z wynalezienia koła) dostosowujący linie produkcyjne do potrzeb chwili zapłaciła aż 30 mln zł.

Pod pięknym i chwytającym nie tylko za serce hasłem „Znów łączy” zakończył się kilka dni temu - oho-ho-ho i ho, który to już - festiwal polskiej piosenki w Opolu.

Nawet nie trzeba wysilać szarych komórek, słowo „znów” informuje o co najmniej pozytywnej zmianie i zupełnie samoistnie napawa - obiecanymi przez koalicję 13 grudnia - optymizmem, radością i uśmiechem. Do normalności powrotem. Wszak przez ostatnie lata święto piosenki - przez paskudną ówczesną władzę zagrabione - wyłącznie dzieliło. Niemiłosiernie wręcz upolitycznione było.