Mieszkańcy obawiają się, że miasto zamierza sprzedać działkę nad stawem Buksa. Władze Ryk uspokajają, że to tylko plotki, bo samorząd ma własne plany co do tych terenów.

Położony tuż przy centrum Ryk staw Buksa, do którego przylega należąca do miasta i wykorzystywana przez Związek Harcerstwa Polskiego działka, od lat stanowi łakomy kąsek dla miasta. Władze Ryk nie kryją, że zbiornik przeznaczyłyby na potrzeby rekreacji. Tym samym teren harcówki stałby się zapleczem wodnego kompleksu. Względy prawne nie pozwalały jednak dotąd inwestować w tym miejscu, a nieruchomość ZHP też nigdy nie była modernizowana. Niedawno pojawiła się szansa na przejęcie przez miasto większej kontroli nad Buksą, tymczasem do mieszkańców dotarły pogłoski, iż zakupem harcówki zainteresował się podmiot prywatny. Kwestia rzekomego zbycia nieruchomości stała się tematem zebrania mieszkańców osiedla Stare Miasto.

O różnicy między zasadami i granicami oraz ich roli w procesie wychowawczym dzieci i młodzieży mówi Małgorzata Mazurek-Pawlik.

Pedagog, socjoterapeutka, edukator profilaktyki uzależnień, prezes Fundacji Rozwoju i Edukacji „Skrzydła”. Niemal wszyscy pedagodzy są zgodni co do tego, że dzieciom dobrze dorasta się w rodzinach, w których dziecku znane są pewne normy. Rodzice powinni ustalać zasady czy stawiać granice?

To dobre pytanie na początek, bowiem często w swojej pracy spotykam się z rodzicami, którzy mylą te dwa pojęcia, a rozmowy o granicach często zmieniają się w dyskusje o zasadach. Stąd słyszę od opiekunów, że w ich domu zasady funkcjonują, twardo są wyznaczane i respektowane. Tymczasem w pedagogicznym ujęciu te na pozór bardzo podobne do siebie pojęcia są zupełnie różne. Zasadą bowiem może być np. reguła, że nie korzystamy z telefonu podczas wspólnego posiłku. Natomiast granice mają głębsze podłoże.

Zadaniem parlamentarnego zespołu ds. funkcjonowania izb lekarskich, który rozpoczął prace pod koniec stycznia tego roku, jest przyjrzenie się, jak działają i czy robią to zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem.

Zbieranie, monitorowanie i analizowanie danych dotyczących funkcjonowania izb lekarskich oraz przygotowanie ewentualnych rekomendacji do zmian w prawie w zakresie funkcjonowania samorządu lekarskiego - to cele, jakie sobie stawia. Nowy parlamentarny zespół pierwsze posiedzenie odbył 27 stycznia. I już wywołuje spore emocje. - Celem jego powstania i działania jest potrzeba przyjrzenia się, jak funkcjonują izby lekarskie, zwłaszcza w obliczu problemów, o jakich słyszymy - tłumaczy jego przewodnicząca posłanka Anna Maria Siarkowska. - Mowa o kwestii nie tyle prób dyscyplinowania, co zastraszania lekarzy, którzy w trakcie pandemii stawali w obronie pacjentów - dodaje.

Fotografowałem Polskę taką, w jakiej żyłem, jaką widziałem. To jest barwna szarość PRL, bo mimo wszystko była barwna, szczególnie dla tych, którzy w niej wzrastali.

Zawsze mamy bowiem sentyment do młodości, niezależnie w jakim systemie żyjemy - powiedział znany reporter i artysta fotografik Zenon Żyburtowicz, otwierając swoją wystawę w Galerii Fotografii Fokus w Siedlcach. Z. Żyburtowicz urodził się w Siedlcach, gdzie spędził pierwszych 16 lat życia. Reporter, artysta fotografik, podróżnik. Od wielu lat należy do elity polskiej fotografii. Członek Académie Internationale de Lutèce w Paryżu, Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury, Związku Polskich Artystów Fotografików i Stowarzyszenia Dziennikarzy Podróżników „Globtroter”. Fotografował dla „Schweizer Illustrierte” i wiedeńskiego „Die Ganze Woche” oraz „Reader’s Digest”, a także polskich tytułów, np. „Kobieta i Życie”, „Pani”. Laureat wielu nagród krajowych i zagranicznych.

15 marca w MBP we Włodawie miała miejsce konferencja popularnonaukowa pn. „Powstańczych lat sygnały. Lubelszczyzna - Ziemia Włodawska”.

Podczas spotkania przypomniano, że tereny te wielokrotnie były areną walk i potyczek, m.in. pod Lutą, Adamkami, Suchawą, Janówką, Osową, Andrzejowem. Wydarzenie odbyło się pod honorowym patronatem rektora Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie prof. dr. hab. Radosława Dobrowolskiego i burmistrza Włodawy Wiesława Muszyńskiego. Na zaproszenie dyrektor MBP Doroty Redde-Sawczuk do Włodawy przyjechali przedstawiciele środowiska akademickiego UMCS, a także prelegenci - historyk dr hab. Piotr Bednarz, badacz dziejów południowego Podlasia dr hab. Dariusz Tarasiuk. Obecni byli dyrektor Archiwum Państwowego w Lublinie Krzysztof Kołodziejczyk, paulin z parafii św. Ludwika o. Michał Pacan, przedstawiciele stowarzyszeń i władz, mieszkańcy i uczniowie szkół ponadpodstawowych.

W obronę dobrego imienia św. Jana Pawła II włączają się powiaty, miasta i gminy. To odpowiedź na ataki, jakie w ostatnich tygodniach szczególnie przybrały na sile, a których celem jest Papież Polak.

Podczas sesji nadzwyczajnej 14 marca taką uchwałę podjęła rada miasta w Rykach. „Wobec pojawiających się w ostatnich tygodniach niesprawdzonych doniesień, które oparte są na nierzetelnych materiałach aparatu bezpieczeństwa PRL, rada miejska w Rykach wyraża swój zdecydowany sprzeciw co do obrażania dobrego imienia św. Jana Pawła II. Nie możemy bezczynnie przyglądać się tej haniebnej, medialnej nagonce, która ma na celu atak na niespotykany w historii Polski autorytet Wielkiego Papieża - św. Jana Pawła II, a w konsekwencji uderzyć również w sam Kościół katolicki” - czytamy w uchwale, w której radni podkreślają, iż nie akceptują wykorzystywania imienia Jana Pawła II do walki politycznej.

Chciałabym mieć zdrowe dziecko, wtedy mogłabym pójść do pracy - mówi pani Agata, mama chłopca z autyzmem, którego komisja uznała za niespełniającego warunków punktu 7 w orzeczeniu o niepełnosprawności.

Orzeczenie takie najczęściej jest przyznawane na rok, dwa lub trzy lata. Po tym czasie należy ponownie stawić się z dzieckiem przed komisją ds. orzekania o niepełnosprawności, która ocenia, czy jest ono nadal niesamodzielne. Wspomniany punkt 7 mówi, że dziecko nie jest zdolne do samodzielnej egzystencji i potwierdza konieczność zapewnienia mu stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby. Objęcie tym zapisem orzeczenia umożliwia rodzicowi korzystanie z zasiłku opiekuńczego. U szcześcioletniego syna pani Agaty autyzm atypowy zdiagnozowano w zeszłym roku. - Krzyś bardziej interesuje się przedmiotami niż ludźmi, unika kontaktu wzrokowego. Nie lubi zmian, choćby w rozkładzie przedmiotów w najbliższym otoczeniu czy planie dnia.

Śmierć ks. Franciszka Blachnickiego 27 lutego 1987 r. w Carlsbergu była zaskoczeniem dla wszystkich. Po latach wznowiono śledztwo w tej sprawie. Dziś wiemy, że został zamordowany.

Informację taką 14 marca przekazał Instytut Pamięci Narodowej. Śmierć kapłana nastąpiła na skutek zabójstwa poprzez podanie ofierze śmiertelnych substancji toksycznych. Wykazały to czynności procesowe przeprowadzone w Polsce oraz na terenie Niemiec, Austrii i Węgier przez Oddziałową Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Katowicach. „Nie ulega żadnym wątpliwościom dziś, w wyniku prowadzonego bardzo skrupulatnie śledztwa, że ks. Franciszek Blachnicki został zamordowany, został otruty. (...) Śledztwo (...) pozwoliło dzisiaj w sposób kategoryczny dojść do tego punktu, który pozwala na brutalną prawdę, że ks. Franciszek Blachnicki był kolejną ofiarą systemu komunistycznego, ofiarą, która padła dlatego, że prowadził piękną działalność duszpasterską.

Wciąż ważą się losy „domu młynarza” w Rykach. Muzeum Wsi nie wyraża zainteresowania przejęciem, gmina ma inne priorytety w zakresie inwestycji, a o konkretny pomysł wykorzystania obiektu też jest trudno.

Położony przy ul. Młynarskiej budynek należy do nielicznych zachowanych dziś elementów drewnianej zabudowy miasta z pierwszej ćwierci XX w. Posadowiony w 1920 r. na ceglanej, otynkowanej podmurówce, stanowił w przeszłości mieszkanie młynarza, jak też pracowników stojącego do dziś nieopodal okazałego, murowanego młyna. Przez lata domek zasiedlała rodzina Skalskich (właścicieli młyna), a samo miejsce słynęło ze spotkań towarzyskich. Gościła tutaj elita wojskowa na czele z dowódcą dęblińskiej Szkoły Orląt. Ponoć przyjeżdżał tu także, niespokrewniony ze Skalskimi, as polskiego lotnictwa Stanisław Skalski. Dziś znacznie nadgryziony zębem czasu budynek stoi pusty, a jego zagospodarowanie ciągle stoi pod znakiem zapytania.

Kobiety z talerzami obronią nas przed przestępcami. To nie żart! Koła Gospodyń Wiejskich mają ruszyć do walki z przestępczością. To najnowszy pomysł ministerstwa sprawiedliwości.

Resort rozstrzygnął konkurs i postanowił rozdać po 5 tys. zł na koło. Skąd pomysł, by do walki z przestępczością zaangażować gospodynie wiejskie? Z wyjaśnieniem spieszy wiceminister sprawiedliwości, który zauważa, że koła gospodyń wiejskich to ważne ośrodki aktywizacji społecznej, gdzie przekazywane są nie tylko wiedza i tradycja, ale także kształtują się lokalne grupy wsparcia, pozwalające zapobiegać wielu negatywnym zjawiskom w danej społeczności. Przedstawicielki płci pięknej - zdaniem przedstawiciela resortu - ponoć widzą więcej, są bardziej empatyczne, często szybciej reagują i mają energię do podejmowania działań na rzecz wspólnego dobra.