15 marca 1792 r. rozpoczęła się ostatnia sesja Sejmu Czteroletniego. Na wniosek obu marszałków, Małachowskiego i Sapiehy, podjęto jednomyślną uchwałę wyznaczającą dzień 3 maja na audiencję generalną dla delegacji województw, ziem oraz powiatów, które miały złożyć królowi i stanom sejmowym podziękowanie za Ustawę Rządową.

5 maja 1791 r. za Konstytucją opowiedział się, oraz wykonał na nią przysięgę, starosta i poseł mielnicki Adam Szydłowski. Tego dnia ważny głos zabrał też poseł Tadeusz Matuszewicz.

24 kwietnia 1791 r. zaczynały się święta Wielkanocy. Część posłów wyjechała z Warszawy do domów. 18 kwietnia marszałek Stanisław Małachowski, limitując sejm na dwa tygodnie z okazji świąt, życzył posłom smacznego jajka, babek i marcepanów.

W połowie listopada 1790 r. odbywała się nowa kampania sejmikowa. Bp Adam Naruszewicz, który właśnie miał otrzymać potwierdzenie godności biskupa łuckiego, tak o niej pisał: „Rozsyła się tyle pism po sejmikach, jako i to ostatnie przykre dla króla pruskiego pt. Prawda demaskowana”.

Niewystarczające wpływy podatkowe zmusiły sejm do redukcji etatu armii. 22 stycznia 1790 r. uchwalono ustawę o tzw. etacie tymczasowym, ograniczonym do 65 tys. żołnierzy, w tym armii koronnej do 45 tys.

18 stycznia 1789 r. ambasador rosyjski Stackelberg wezwał do siebie marszałka sejmu, właściciela Czemiernik, Stanisława Małachowskiego i oświadczył mu, że nie nadaje się on do tak wysokiego urzędu, gdyż nie umie poskramiać wielomóstwa posłów, którzy nie mają należnego uszanowania dla carowej Katarzyny.

6 października 1788 r. sejmujące stany zebrały się w kolegiacie św. Jana w Warszawie na uroczystej Mszy św. Kazanie wygłosił ks. kan. Franciszek Salezy Jezierski, wychowanek łukowskiej szkoły pijarów.

Jedną z najpoważniejszych bolączek podlaskich szkół stanowił brak odpowiednich podręczników. Starało się temu zaradzić Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych. Jednakże podręczników historii dla klas starszych nie wydało.

Jadąc do Grodna na sejm, 27 sierpnia 1784 r. król Stanisław August zatrzymał się w Węgrowie. Zwiedził tamtejszy warsztat tkacki prowadzony przez księży reformatów. Po znajdującym się na klasztornym podwórzu, w sukiennej oficynie, zakładzie monarchę oprowadzał o. Feliks Synakiewicz [definitor prowincji - J.G.] razem z prefektem filozofii.

W czasie wizytowania szkół litewskich w 1783 r. Franciszek Bieńkowski chwalił za pracę zespoły nauczycielskie w Węgrowie, Drohiczynie, Brześciu, Białymstoku i Wołkowysku. Informował też, że w Drohiczynie 50 uczniów zachorowało na tzw. gorączkę katarową.