Obezwładniony sejm grodzieński podjął uchwałę o redukcji wojska polskiego z 36 tys. do 17 tys. żołnierzy. Równocześnie rozpoczęło się przerzucanie nowych sił rosyjskich. Biskup Naruszewicz pisał do Stanisława Augusta: „Oto i w tych 4 dniach cały korpus gen. Chruszczowa przez Janów przechodził i miał codziennie przed mymi oknami stanowisko i noclegi z popasami”.

22 kwietnia 1792 r. król Stanisław August przybył do Grodna witany, jak na ironię, salwami 51 armat. W myśl żądań carowej Katarzyny winien był podpisać listy ogłaszające wybory do sejmu mającego zatwierdzić II rozbiór Polski.

Mimo że pod koniec 1792 r. generalność targowicka przeniosła się z Brześcia do Grodna, dla mieszkańców Podlasia sytuacja nie uległa zmianie. Polityka podporządkowania całego kraju Rosji przybierała na sile. Znad Niemna w dalszym ciągu targowiczanie kolportowali manifesty potępiające rzekome zbrodnie Sejmu Wielkiego, a ich agenci krążyli po Podlasiu w poszukiwaniu dowodów współdziałania z byłym obozem reform, rozpętując atmosferę swoistego terroru i strachu.

9 sierpnia 1792 r. rządy w Warszawie objęła delegacja targowicka na czele z Piotrem Ożarowskim. Nowi władcy zajęli się likwidacją urzędów utworzonych w okresie Sejmu Czteroletniego, prześladowaniem tych przeciwników politycznych, których zdołali ująć i zaczęli tworzyć system policyjno-donosicielski.

24 lipca 1792 r. gen. rosyjski Kreczetnikow zaatakował pozycje polskie w rejonie Granne-Krzemień. Awangarda jego korpusu, dowodzona przez gen. Denisowa, wyparła o zmroku niewielki oddziałek polski broniący Bugu i przeszła na jego lewy brzeg.

Utworzony uchwałą sejmu przed wybuchem wojny Komisariat Wojskowy wprawdzie stał się pierwszym w dziejach Rzeczypospolitej głównym organem kwatermistrzowskim, ale w trakcie działań wojennych 1792 r. nie spełnił dobrze swego zadania.

15 marca 1792 r. rozpoczęła się ostatnia sesja Sejmu Czteroletniego. Na wniosek obu marszałków, Małachowskiego i Sapiehy, podjęto jednomyślną uchwałę wyznaczającą dzień 3 maja na audiencję generalną dla delegacji województw, ziem oraz powiatów, które miały złożyć królowi i stanom sejmowym podziękowanie za Ustawę Rządową.

5 maja 1791 r. za Konstytucją opowiedział się, oraz wykonał na nią przysięgę, starosta i poseł mielnicki Adam Szydłowski. Tego dnia ważny głos zabrał też poseł Tadeusz Matuszewicz.

24 kwietnia 1791 r. zaczynały się święta Wielkanocy. Część posłów wyjechała z Warszawy do domów. 18 kwietnia marszałek Stanisław Małachowski, limitując sejm na dwa tygodnie z okazji świąt, życzył posłom smacznego jajka, babek i marcepanów.

W połowie listopada 1790 r. odbywała się nowa kampania sejmikowa. Bp Adam Naruszewicz, który właśnie miał otrzymać potwierdzenie godności biskupa łuckiego, tak o niej pisał: „Rozsyła się tyle pism po sejmikach, jako i to ostatnie przykre dla króla pruskiego pt. Prawda demaskowana”.