Ponieważ szlachta podlaska zgłaszała gotowość poparcia wyprawy Grudzińskiego, August II polecił Pociejowi wycofać wojsko litewskie z Podlasia (uczynił to również dla odwrócenia uwagi od wojsk saskich, które czyniły niewiele mniej szkody od litewskich) i wydał edykt przeciwko „praktykantom szwedzkim”, grożąc surowymi sankcjami.

Jak zanotował podlaski pamiętnikarz Wiktoryn Kuczyński na początku stycznia 1710 r., po odejściu wojsk moskiewskich, „2 regimenty piechoty gwardiej KJM Augusta, za ordynansem komisariatu przyszły do Podlasza i znowu za 6 miesięcy (wybierały - przyp J. G.) kontrybucjej z dymu po 3 talery bite wg dawnej taryfy skarbowej z roku 1661 ponad możność”.

W styczniu 1709 r. gen. Krassau wraz ze Stanisławem Leszczyńskim zajęli Lublin. Nie bawili tam długo, bo już w lutym zostali wyparci przez chorągwie z grupy hetmana Sieniawskiego i wycofali się na teren starostwa parczewskiego.

W styczniu 1708 r. Karol XII rozpoczął nową ofensywę przeciw Rosji. 10 stycznia armia szwedzka po ciężkiej przeprawie przez Puszczę Kurpiowską, Przasnysz i Tykocin skierowała się znów na Wielkie Księstwo Litewskie. Sprzymierzone oddziały polskie ubezpieczały południową flankę nad Bugiem koło Nura i od Brześcia do Pińska.

W styczniu 1707 r. August II wyjechał do Drezna i ratyfikował wszystkie warunki pokoju w Altranstadt. Wydawało się, że nic już nie zagrozi panowaniu Leszczyńskiego. Niektórzy z jego przeciwników podjęli nawet próbę rokowań ze Szwedami np.: hetman w. kor. Sieniawski.

W czasie gdy Rada Warszawska podpisywała upokarzający traktat pokojowy ze Szwecją, 27 listopada 1705 r. rozpoczęła obrady pod przewodnictwem Augusta II inna rada w Grodnie. Wziął w niej udział m.in. właściciel Białej Podlaskiej K. S. Radziwił, właściciel Włodawy i Różanki L. K. Pociej oraz biskup łucki z Janowa Podlasiego A. Wyhowski.

Na początku wsi, po lewej stronie od szosy Siedlce - Terespol jest pomnik POLEGŁYM ZA OJCZYZNĘ W LATACH 1939 - 1944, wystawiony przez mieszkańców Rogoźnicy w 1979 r. Wśród danych o 22 osobach, na pierwszym miejscu pojawia się nazwisko Ryszarda Balczerowskiego związanego z oddziałem „Zenona”.

Latem 1704 r. pojawiły się na Podlasiu, oprócz Szwedów i Sasów, pułki rosyjskie wraz z kozakami hetmana Mazepy, przysłane przez sprzymierzonego z Augustem cara Piotra I. Uchodząc przed nimi, K. St. Radziwiłł przywiózł do Białej relikwie błogosławionego Jozafata Kuncewicza.

Na cmentarzu znajduje się grób Henryka Izdebskiego – jednego z żołnierzy Oddziału Partyzanckiego „Zenona”, który poległ po jego rozwiązaniu. Nagrobek jest usytuowany jako drugi od wschodniej ściany kaplicy cmentarnej (po prawej stronie od wejścia na cmentarz).

16 lutego 1704 r. Konfederacja Wielkopolska, przybrawszy tytuł generalnej, wydała w Warszawie manifest ogłaszający detronizację Augusta II i bezkrólewie oraz rozpoczęcie pertraktacji o pokój i sojusz ze Szwecją. W marcu manifest ten dotarł na Podlasie.