Młodzież oraz mieszkańcy Żelechowa mieli okazję uczestniczyć w niecodziennej prelekcji dotyczącej rotmistrza Witolda Pileckiego.

Historię ochotnika do Auschwitz, powstańca i wyklętego poznali niemalże z pierwszej ręki. Powiat garwoliński stał się obiektem zainteresowania Fundacji Instytutu Rzeczypospolitej im. Pawła Włodkowica. Organizacja podjęła się prowadzenia akcji „Pamiętaj o bohaterach”. Przy współpracy z Muzeum Ziemi Ostrowskiej (jedynym w Polsce zajmującym się rtm. Pileckim), zorganizowano cykl wystaw dotyczących tego niezłomnego bohatera. Jednym z pierwszych miejsc na trasie fundacji stał się Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Żelechowie. - Podoba nam się to, co dzieje się w tym ośrodku kultury.

Do naszej redakcji przyszedł list od p. Michała Baltazara Serafinowicza, który zwrócił uwagę na los budynku przy ul. J. Piłsudskiego 25 w Białej Podlaskiej.

Niestety, zabytkowy dom w najbliższych dniach zniknie z krajobrazu miasta. Apel rozpoczyna się słowami: „Zwracam się do Państwa z zapytaniem w sprawie, która budzi mój głęboki niepokój. (…) Przedmiotem zmartwienia jest mianowicie stary, drewniany dom przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 25 na rogu z ul. Garncarską (drugie skrzydło domu leży przy ul. Garncarskiej 16), który będąc stałym elementem krajobrazu miasta od końca XVIII wieku, od wielu dekad nie był remontowany, a ostatnio pojawiły się pogłoski o planowanej jego rozbiórce.

Jeeejku! Huuurrra! Dzień Kobiet! - wyrwało mi się (chociaż całkiem bezgłośnie) z piersi, kiedy zauważyłam niecodzienne zachowanie najlepszego z mężów.

Radość moja dość szybko jednak ustąpiła miejsca niepokojowi, jak uświadomiłam sobie, że do dnia dobroci dla słabej płci jeszcze parę kartek brakuje. Doroczne święto dopiero na horyzoncie, a Najlepszy taki słodki już. Coś tu nie gra. Ale w sumie… Skądś się przecież ta jego ksywka wzięła. Jednak nawet jak na Najlepszego standard zachowania zdecydowanie za wysoki był. Zwierzyłam się przyjaciółce.

Czekam w saloniku prasowym, między stojakami z batonikami i gazetami, aby odebrać nadaną do mnie przesyłkę.

Przede mną młoda kobieta z wyraźnie zniecierpliwionym kilkuletnim dzieckiem u boku. Kiedy w końcu przychodzi jej kolej, wręcza sprzedawczyni zgarniętą wcześniej ze stojaka kolorową prasę, niewielkich rozmiarów książeczkę i wafelka. Na koniec prosi o kupon na loterię, tzw. zdrapkę. Obsługująca ją kobieta podaje pudełko z kilkunastoma kartonikami. Klientka bierze synka na ręce i pokazuje, aby to on wylosował szczęśliwy los.

O biblioterapii, czyli leczeniu książką, w samych superlatywach mówią zarówno uczestnicy WTZ, jak i bibliotekarze.

Bo spotkania z literaturą to jedna strona medalu. Wartością dodaną tych zajęć jest - co potwierdzają obie strony - rodzinna atmosfera i wymiana doświadczeń. Współpraca Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej w Parczewie z tamtejszym Warsztatem Terapii Zajęciowej Caritas Diecezji Siedleckiej sięga 2009 r. - Funkcję dyrektora MGBP pełniła wówczas Teresa Bonik - wskazuje na swoją poprzedniczkę Marian Kowalski. - Był grudzień. Pierwszym wspólnym działaniem stała się wystawa ozdób świątecznych wykonanych przez podopiecznych warsztatu - wspomina. O nawiązanej 13 lat temu owocnej współpracy w ramach biblioterapii obecny dyrektor mówi: radość i zaszczyt! Słów uznania w odniesieniu do inicjatywy „leczenia książką i słowem” nie kryją też pozostali pracownicy MGBP, jak również adresaci zadania - podopieczni WTZ.

Z Wielkim Postem jest jak z pastą do zębów: jak się nie przyciśnie, to się nie wyciśnie - usłyszałam kiedyś od pewnego księdza.

Trzeba przycisnąć siebie i powalczyć z własnymi słabościami, lenistwem, rozproszeniami o modlitwę, która - jak mówił św. Augustyn - jest kluczem do nieba. Czytając Pismo Święte zauważymy, że Jezus często udaje się w miejsce ustronne i modli. Czyni to nieustannie, nawet konając na krzyżu. Pokazuje nam w ten sposób, że mamy się modlić w każdej chwili życia. Tylko jak to zrobić, kiedy obowiązki zajmują większość dnia i na wszystko brakuje czasu? Wplecione pospiesznie i niedbale między codzienne zadania „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo, szybkie przeżegnanie się rano i wieczorem, wytrzymanie trzech minut na modlitwie, sprowadzenie jej do garści próśb lub odkładanie na tak zwany lepszy czas, który często nigdy nie przychodzi - to dla wielu z nas chleb powszedni. Najlepszym sposobem na znalezienie czasu na modlitwę jest… modlitwa.

Choć prezydent Biden dawno opuścił kraj nad Wisłą, rozpaleni do czerwoności komentatorzy zapewne nie spodziewali się, jak bardzo pewną część polskiej elity politycznej poruszy - z pozoru tylko błahy - problem.

Mianowicie chodzi o zdjęcie z nim. Okazało się, że Rafał Trzaskowski i Tomasz Grodzki „mają”, a Donald Tusk „nie ma”! No i wyszła „beka”. Piarowcy byłego „króla Europy” poruszyli niebo i ziemię, napisali do Białego Domu i ambasady USA w Polsce, żebrząc o rzeczoną fotkę. Gdy rozpacz zdawała się sięgać zenitu, okazało się (po sześciu dniach poszukiwań), że jest! 27 lutego Donald mógł pochwalić się uwiecznionym uściskiem dłoni z prezydentem supermocarstwa. Hurra! Oto format naszych polityków. Poziom dzieci z piaskownicy. Problem jest jednak głębszy. Popularność fejsbuka, twittera, instagrama i Bóg wie czego jeszcze sprawiły, że dziś kluczową sprawą jest medialna obecność na którejś z platform.

Rola kobiety zmieniła się na przestrzeni lat, ale trudno nie zauważyć, że obowiązków paniom przybyło. Jednak w większości to one same podejmują nowe wyzwania i świetnie sobie z nimi radzą.

Choć nikt nie zmusza kobiet do podejmowania kolejnych wyzwań, panie chętnie sięgają wyżej i dalej. - Z gospodyni, od której wymagało się wyjścia za mąż, macierzyństwa i dbania o domowe ognisko, stała się przedsiębiorcza, odważna oraz niezależna - zauważa Barbara Soszyńska, p.o. dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Mokobodach z siedzibą w Skupiach. - Obecnie od kobiet wymaga się znacznie więcej niż dawniej, a one te wymagania… sukcesywnie spełniają. Współczesne kobiety są bardzo ambitne, niezależne, posiadają świetne wykształcenie, dbają o siebie i swoje zdrowie. Mocno wierzą we własne możliwości - dodaje, podkreślając, że coraz więcej jest kobiet świadomych.

Matka Boża Pocieszenia odwiedza rodziny w Orchówku, Dubniku, Sobiborze, Wołczynach i Żłobku.

Inicjatywa peregrynacji obrazu pochodzi od proboszcza parafii św. Jana Jałmużnika o. Jacka Romanka OFM Cap i wspólnoty Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Orchówku. - 8 września 2021 r., w święto Narodzenia NMP, przeżywaliśmy uroczystość 90-lecia powrotu obrazu MB Pocieszenia do naszego sanktuarium i umieszczenia go w głównym ołtarzu - mówi proboszcz orchowskiej parafii, przypominając historię tego miejsca. W 1864 r. klasztor augustianów, którzy wówczas posługiwali w Orchówku, uległ kasacji przez władze carskie, trzy lata później zlikwidowana została parafia, a cudowny obraz Maryi rozpoczął ponad 60-letnią tułaczkę.

4 marca w radzyńskim sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy odbył się VIII Kongres Różańcowy Diecezji Siedleckiej. Wzięło w nim udział ponad 1,2 tys. osób.

Zgromadzonych powitał ks. dr Grzegorz Koc, nasz diecezjalny moderator Żywego Różańca. Nawiązując do tematu spotkania, podkreślał, że „Kościół, który nie ewangelizuje, obumiera”. - Naszym zadaniem jest wspierać misyjność Kościoła, by mógł się rozszerzać - tłumaczył kapłan. Potem głos zabrał bp Grzegorz Suchodolski. - Nie możecie zamykać się na potrzeby swojego koła i własnej rodziny, musicie patrzeć na biednych i ubogich, do których należy także świat misyjny - mówił hierarcha. Apelował do członków kół z poszczególnych dekanatów, by w modlitwie pamiętali też o przydzielonym im misjonarzu.