Od kilku miesięcy żyjemy w sytuacji, w której nowa władza przekracza kolejne granice tego, co powszechnie dopuszczalne i akceptowalne. Siłowe przejęcie mediów.

Powierzanie swoim stołków w państwowych spółkach. Łamanie parlamentarnych konwenansów. Zatrzymania legalnie wybranych parlamentarzystów. Bezustanne poszukiwanie podstaw prawnych mających uwierzytelnić te i szereg innych działań. Kilka dni temu do klasyki politycznej tragikomedii zatytułowanej „Wysokie standardy” dołączyła dymisja nieznanego szerszej publiczności wiceministra sprawiedliwości Bartłomieja Ciążyńskiego. Jak doniosły media, minister w drodze na wakacje służbowym samochodem zapłacił służbową kartą za płyn do spryskiwaczy oraz niespełna 70 l paliwa.

Tak się nasz pan premier i wódz lewoskrętnej koalicji rezolutnie w aktualnej kadencji prezentuje, że aż trudno dać wiarę, żeby normalny człowiek tyle wigoru mógł mieć. Samozaparcia tyle.

I dobrej woli tyle, że „na wołowej skórze o tem pisaćby mi piórkiem złotem”. Bo od razu na wejście, a w zasadzie jeszcze nawet przed wejściem to pan premier nasz narodowe pojednanie, europejski uśmiech i złote góry obiecał. Sto złotych gór. Ale zaczął od nizin. Po konsultacjach z Niemcami Odrze, rzece przyjaźni, płynąć na dziko przykazał. Bo czy kto słyszał, żeby w czasach wzmożonej miłości do ekologii i do troszczących się o nasz (dobro)byt sąsiadów jakimiś przekopami koryto rzeki rujnować? Kijem Odrę zawracać? Po co rzece zaplanowanych przez poprzedników 76 inwestycji, skoro gołe pięć to dla niej więcej niż w sam raz.